تفاوت عمده این دوشاخص در وزن شرکت‌های محاسبه شده در شاخص است که شاخص کل تمایزی میان سهام‌های بزرگ و کوچک قائل می‌شود ولی شاخص هموزن، وزن یکسان برای همه شرکت‌ها در نظر می‌گیرد.
از دید فعالان بازار سرمایه، شاخص کل هموزن دید شفاف‌تری نسبت به روند بازار می‌دهد و امتیاز بیشتر سهم‌های شاخص‌ساز در محاسبات شاخص کل را از آنان می‌گیرد. وقتی شاخص هموزن منفی است یعنی بازدهی بیش از نصف شرکت‌های بازار کاهش‌یافته و زمانی که شاخص هموزن مثبت باشد یعنی بازدهی بیش از نصف شرکت‌های بازار رشد کرده است.
 
درواقع، شاخص‌کل معیاری برای رشد بازار نیست. گاهی شاهد آن هستیم که بسیاری از سهم‌ها افت‌ زیادی کردند اما شاخص کل صعودی بوده؛ یعنی سرمایه سهامداران از بین رفته ولی شاخص به سقف می‌رسد.
این در حالیست که شاخص هموزن، وزن برابری سهام را نشان می‌دهد؛ یعنی وقتی کلیت بازار منفی باشد شاخص هموزن منفی و چنان چه کلیت بازار مثبت شود شاخص هم وزن نیز مثبت می شود اما شاخص کل نمی‌تواند نماینده عمومی قیمت‌ها باشد.
هر شاخصی به تناسب ماهیتش، مزایا و معایب خاص خود را دارد. شاخص کل دیدی کلی از شرایط بازار را ارائه می دهد که در آن نقش شرکت‌های بزرگ، پررنگ‌تر است. درواقع اگر برای سهامداری رشد سهم‌های بزرگ مهم باشد، شاخص کل معیار خوبی محسوب می شود اما اگر می‌خواهیم بدانیم درمجموع بازار رو به رشد است یا افول، باید شاخص کل هم وزن را در نظر بگیریم.